Al langere tijd hikte ik er tegenaan. En een paar weken geleden moest ik er aan toegeven: het gaat even niet. Elke dag werd een beetje moeilijker om mezelf weer op te laden. Ik hoorde mezelf dingen zeggen tegen anderen die ik helemaal niet wilde. Tijdens zogenaamde relaxte momenten bleef het zeurende gevoel in mijn maag. En op een goede – of juist slechte – maandagochtend stopte het. Ik bleef thuis met een pijnlijke maag en met een nog pijnlijker besef dat ik misschien wel eens overspannen zou kunnen zijn. En inderdaad, zo is inmiddels vastgesteld.
Ik kan de redenen daarvoor vrij goed benoemen: jaren van hard werken onder een continue druk van verschillende kanten eisen hun tol. Dat is van een afstandje bezien niet zo vreemd, volgens mij.
Maar onder dat alles zit een diepere laag die helemaal niet gaat over omstandigheden of over andere mensen. Daar gaat het over mijzelf, hoe ik in elkaar zit, de relatie tussen mijn hoofd en mijn hart, verwachtingen die ik van mezelf heb. En de constatering dat ik daar op dit moment even niet uit kom.
Gelukkig zit ik niet in een groot zwart gat. Ik kom elke ochtend uit mijn bed en twitter en facebook rustig door. Ik wandel, fotografeer, lees, en doe een paar concrete dingen zoals langs gaan bij de Vluchtkerk en een handje helpen met Verknal het niet!. Allemaal dingen die mij energie geven.
Tegelijkertijd: ik ben vermoeider dan anders en de spanning is nog lang niet uit mijn lijf. Ook in geestelijk opzicht gaat het niet allemaal vanzelf. Daarom vermijd ik even de druk en stress van operationele verantwoordelijkheden. De komende weken moet duidelijk worden hoe en wanneer ik weer taken oppak. Dat duurt hopelijk niet al te lang.
Dank voor jullie begrip en jullie gebeden. Die heb ik – hebben wij – hard nodig!
Update 10/4/2013: Weer terug…
Sterkte en Gods nabijheid, Mark! Mijn man komt net uit zo’n periode en nog herstellende. Een heftige tijd voor het hele gezin. We bidden voor jullie.
Hey, makker! Jarenlang veel goed werk gedaan, ik wens (bid) je toe dat er jaren van het beste komen gaan – op het scherpst van precies jouw snede. Sterkte. Je bent een kanjer – vind ik echt.
oké – begrip en gebed, daar mag je op rekenen! En – als je dat zou willen – een luisterend oor. Sterkte!
Geen idee wat ik hier voor opbouwends op zou moeten reageren, maar reageren wil ik. Jammer voor je. Hoop dat je hernieuwde krachten mag ervaren.
http://mybrainandeye.afasonline.com/ iets om aan te denken?
Mark, ik wens en bid je Gods nabijheid toe! Zo te lezen heb je behoefte aan rust en herbronnering. Gods zegen daarbij! Groet, Hans Haarsma
Hallo Mark, Echt even luisteren naar wat het lichaam je aangeeft. Het zal je zeker goed doen. Ik wens je heel veel sterkte en Gods rijke zegen toe! Geniet met volle teugen met de geliefden om je heen van de komende feestdagen, misschien kan je het komende jaar al weer in gaan met veel nieuwe moed en energie 😉
Sterkte, man. Neem de tijd die nodig is en wees genadig voor jezelf.
Hoi Mark, dat klinkt niet best. Ik zie het regelmatig om me heen gebeuren met mensen die veel verantwoordelijkheid hebben en nemen. Goed dat je er zo open over bent, het kan namelijk iedereen overkomen. Ga je niet schuldig voelen als het gewoon even niet gaat. Ik wens je in deze tijd de liefde van god de Vader toe en de krachtvolle gemeenschap van Zijn Geest. Houd goede moed! Groeten Patrick Assendelft
Ha Mark. Ik wens je toe dat je rust vindt en de tijd goed kunt gebruiken om straks met hernieuwde kracht je (oude of nieuwe) taken op te pakken.
Groet, Jan Kees
Respect voor jouw scherpe en eerlijke zelfanalyse. Hou je hart warm & je hoofd koel!
Moimoi! Br. W.
Kijk eens naar deze preek Mark van een controversiële prediker over dit onderwerp: het heeft mij zeer bemoedigd! http://baarsen.com/JJJ/Peaceful.mp4