Dinsdag 26 februari. Plaats van handeling: ALMA 1, de mensa van de Katholieke Universiteit Leuven. Twee jonge, frisse Vlaamse studenten zitten aan een tafeltje. Miranda en ik schuiven aan en vragen of ze zin en tijd hebben in een gesprekje. Dat hebben ze wel. Miranda legt een stapel foto’s op tafel en vraagt ze er drie uit te pikken die hun leven op dit moment typeren. En zo ontstaat een boeiend gesprek over wat hen drijft, wat ze willen in het leven, en waarom. En over God, het beeld dat ze hebben van Hem, wat mensen er van hebben gemaakt. Beiden hebben ze duidelijke overtuigingen. Verschillend, maar scherp: zij zou wel willen dat ‘iets als God’ haar influistert wat ze het beste kan doen, hij zou wel willen dat ‘iets als God’ onbevangen geluk zou brengen.

We vragen hen ook hoe ze graag zouden willen dat hun leven er uit zag. Zonder aarzeling pakt zij drie foto’s: een ouder echtpaar op de rug gezien, een vrolijke familiefoto en een rustiek plaatje van bergen en ondergaande zon. En onmiddellijk reageert hij: zeg, die wilde ik ook net pakken!

Dezelfde dag, plaats van handeling: ALMA 2, de andere mensa in Leuven. Een wat verwilderd uitziende man zit in z’n eentje aan een tafel. Dit keer ben ik met Stefan, maar ons doel is hetzelfde. En ook deze student heeft wel interesse in een praatje met een plaatje. Hij blijkt uit Roemenië te komen, dus we praten Engels. Maar niet alleen door de taalbarrière wil het gesprek niet echt vlotten. Deze student is duidelijk geen Vlaming. Van oorsprong Oosters-orthodox, nu zonder plan of richting in een vreemd land.  Als we hem vragen een plaatje te kiezen dat God voor hem representeert, wil hij dat niet – God is een idee, en dat is niet in één beeld te vangen. Hij filosofeert er flink op los, en Stefan heeft grote moeite om hem te volgen. Tot de vraag komt hoe hij graag zou willen dat zijn leven er uit zag.

Na enig zoeken pakt hij drie foto’s: een ouder echtpaar op de rug gezien, een vrolijke familiefoto en een rustiek plaatje van bergen en ondergaande zon.

Drie mensen, drie werelden, één verlangen. Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde.

Ook wel eens zin om zo’n gesprek te voeren? Dat kan.

Meer weten over het verhaal achter die foto’s? Dat kan ook.