De verzopen zoon
Alles leek perfect geregeld. Door een gelukkige samenloop van omstandigheden kon ik samen met een collega een weekend naar Sint-Petersburg.
Alles leek perfect geregeld. Door een gelukkige samenloop van omstandigheden kon ik samen met een collega een weekend naar Sint-Petersburg.
Vorige week zat ik met vier collega’s in een idyllisch huisje ergens op het platteland. We bespraken als echte amateur-sociologen en salonfilosofen de dingen des levens en de rol van Agapè in het grotere geheel. Op zeker moment verzuchtte ik spontaan dat zowel PVV als D66 (toch zo’n beetje elkaars aartsvijanden) eigenlijk op hetzelfde neerkwamen. En op dat moment reageerde de enige echte socioloog in het gezelschap: dat klopt – dat is een van de paradoxen van de individualisering.
Vanmorgen, net voordat ik de deur uit moest voor een seminar in het oosten des lands, las ik het artikel van Miranda Klaver in het Nederlands Dagblad over de Vierde Musketier. Ik ken deze beweging al enige tijd en heb door diverse relaties met betrokkenen enig zicht op wat daar gebeurt. Diverse ‘trekkers’ van 4M zijn oud-collega’s en diverse vrienden en andere bekenden namen deel aan de activiteiten. Zelf was ik tijdens de Opwekking-conferentie bij een 4M-meeting in de Compassion-tent. In het hol van de leeuw, zoals ik het toen noemde, omringd door vele mannen in rode poloshirts.