Leesinstructie: zet bij het lezen van deze column track nummer 6 op van de prachtige WaaromKerst-cd: O come, O come Emmanuel…

Net als alle andere ouders zingen mijn vrouw en ik graag kerstliedjes met onze kinderen. Natuurlijk wel in de juiste tijd van het jaar en met liedjes die zich daar goed voor lenen. Met dit lied – of in ieder geval, met deze versie – lukt dat niet zo goed. Er staat namelijk geen tekst bij en dat vinden wij wat lastig zingen.

Ik begrijp trouwens best waarom die tekst is weggelaten. Die bestaat namelijk uit zinnen als: ‘Gij wortel Isaï, verlos ons van de tyrannie, van alle goden dezer eeuw, o Herder, sla de boze leeuw.’ Vijf coupletten vol hoogdravende, diepzinnige taal. Mooi maar moeilijk. Zelfs voor een professioneel christen als ik.

Het komt er dus op neer dat we de melodie maar wat neuriën, en dan bij het refrein hardop ‘Hij is nabij, Immanuel!’ zingen. En eigenlijk is dat ook wel genoeg. Immanuel, de bijnaam van Jezus, betekent: God is dichtbij. De hele kerstboodschap samengevat in vier woordjes. God is in Jezus dichtbij de mensen gekomen. Het antwoord op de in moeilijke woorden verpakte noodkreet is een klein mensje in een paar doeken gerold. Dichterbij, kleiner, menselijker, persoonlijker kan niet.

Hij is nabij, Immanuel. That’s it.

[column voor WaaromKerst?. Lees ook de andere columns van Arie van der Veer en Jan Bakker!]