Mijn hand reikt naar de pen om
mijn gemoed te stillen
Woorden vinden zich niet
Is soms alles al gezegd?
Lang niet genoeg, maar toch
lijkt ieder woord te veel
te licht, te zwaar
Inkt druipt langs mijn hand
rood als onschuldig bloed
langs het mes van haters
Een stem schreeuwt zwijgend
langs de eeuwen naar het nu
Vergeef het hun
ze weten niet wat ze doen
Mijn hand keert terug, mijn woorden
vallen op de rode grond
Mijn God, het kwaad is groot, het goed is
onbeschrijfelijk
Echt super goed Mark! Lees het nu pas (24-11-2015), Sandra