De schezel en de wuid

Ach wee! riep plots de schezel uit
Ik voel mij net een mezelmuit
die op het rees staat te bekleren
Waarom verdwees mij toch de kluit?
 
Dat is om broggels te feleren,
sprak luid en duidelijk de wuid
Laat je door hachjes niet verkeren,
die driggen ‘s nachts hun polken uit.
 
De schossel hoorde dat en dacht:
Ik zal ze immer gloos ontwalen
met bluis en naard in kroppe vlacht
 
Zo ging de wuid de schezel tralen
en swiep de schossel van de nacht
om nooit, nee, nooit meer broeg te bralen!
 
 

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.