Ongedwongen

En toen opeens was het gedaan. Daar lag je
plat op de grond, onpeilbaar diep je pijn
net stond je nog onfeilbaar sterk te zijn
een steun voor iedereen! Althans, dat dacht je.

Nu hebben lucht en leegte je omvangen
Je huilt. Wat wil je graag weer dat je wilt –
je dorst naar honger die weer wordt gestild
verlangen dat je hart weer kan verlangen…

Dan klinkt een zachte stem die zegt: mijn jongen,
ik zocht je al een hele tijd! Kom hier
mijn adem is als zuurstof voor je longen.

Niet groot, niet sterk, maar echt is mijn manier
het leven dat ik geef is ongedwongen
genade is hoe ik het leven vier.

(voor Ideaz Magazine, april 2018)

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.