Gisteravond, een uur of tien. De locatie is restaurant Hudson, waar onze dochters al een paar jaar werken en waar een geweldig feest bezig is. De dansmuziek gaat aan. Wij stappen de vloer op en openen de dans met een chachacha. Perfect? Verre van dat. Daar gaat het ook niet om. We doen het en dat is het belangrijkste. Ik zag de foto hierboven vandaag … Lees verder Dans alsof niemand toekijkt
Leef alsof het je laatste dag is… Dat is waar we het gisteren in de kerk over hadden. En ja, het liedje met deze tekst kwam ook langs (waardoor het sindsdien bij alle toehoorders in het hoofd zit). Maar we stonden toch iets langer stil bij wat Jezus erover zegt in Lucas 17 en 18. Daar staat een heleboel dat je zou kunnen samenvatten met: … Lees verder Leef alsof het je laatste dag is…
Goedenavond, we zijn in een ander lokaal, hier hangt zo’n apparaat, een digibord. Ja, achterin hangen ook nog ouderwetse schoolborden, dat zie je niet veel meer, behalve dan de wiskundedocent hier aan de overkant die heeft geen digibord, dat weigert hij. Ja, want het is toch zijn lokaal hè, zegt hij. En wiskunde is een vak waarbij je tijdens het schrijven eigenlijk lesgeeft dus.Nou, en … Lees verder Ouderavond
eens droomde ik over mijn levensdagen;
een wandeling met Jezus langs het strand… Lees verder Voetafdruk
John Lapré vroeg mij of ik een gedicht wilde schrijven over het thema ‘Een kerk die knielt’. Ik voel me zeer vereerd dat hij het achterin zijn nieuwste boek heeft opgenomen. Lees verder Het ongedwongen ritme van genade
“Waarop lijkt het koninkrijk van God en waarmee zal ik het vergelijken?’ – Lukas 13:18 VERVAL Een oude kerk, ergens in het midden van het land. Te mooi om plat te gooien maar te lelijk voor de toeristische foldertjes. Daar, achterin, tegen de muur, staat ’ie. De piano – althans, de restanten ervan. Meer dan vijftig jaar heeft hij dienst gedaan. Gemaakt om te aanbidden … Lees verder De piano (een parabel)
Er was eens een volk dat door de woestijn trok, op weg naar een land dat hun beloofd was. Op zekere dag zetten ze hun tentenkamp op langs de Jordaan in de vlakte van Moab. De koning van Moab en zijn volk waren erg bang voor het nomadenvolk, vooral omdat het zo groot was. Toen overlegde de koning met de leiders van het land ten … Lees verder De ezel van Bileam
Een van de weinige dingen die ik van Algerije kende was de film ‘Des Hommes et des Dieux‘. Een slowmovie, in het Frans gesproken, over een klooster in het Atlasgebergte waar Franse monniken zich geconfronteerd zien met de burgeroorlog. Moslimextremisten hebben het op hen gemunt en zo komen ze voor het dilemma te staan: weggaan voor hun eigen veiligheid, of trouw blijven aan hun roeping … Lees verder Van goden en mensen
De regen klettert op onze paraplu’s. We staan op het dak van een oud gebouw en kijken uit over de hoofdstad. De zware wolken vormen een schitterend decor voor deze stad aan de kust. We maken een rondleiding door de kasbah, de oude stad. Het massatoerisme is hier nog niet doorgedrongen. Een man trekt een gasfles over de steile trappen. Mannen in djellaba’s lopen rustig … Lees verder Een wonderlijke trip
Drie jaar geleden werd ik directeur van Ark Mission in Amsterdam. Op dat moment een stichting met twee takken van sport: de uitgeverij Ark Media en de ideële projectenorganisatie (onder de eigen naam Ark Mission). Eind vorig jaar hebben we Ark Media ondergebracht bij Royal Jongbloed, waarmee de krachten werden gebundeld en Ark Media stevig de toekomst in kan. Ark Mission verhuisde naar Hilversum en … Lees verder Maker van strategie en organisatie
