Zondagochtend, half elf. Terwijl het zonnetje net achter de wolken verdwijnt plant ik twee splinternieuwe vlaggen aan de rand van het bos. Pas als ik de foto heb gemaakt valt de symboliek mij op. Een rood-witte ketting voor een tijdelijk afgesloten pad: hier mag je nu even niet verder! Het is ironisch, omdat we hier zijn omdat we op onze eigen plek ook even niet … Lees verder Een stiltewandeling in de storm
Precies een maand geleden veranderde ik de headerfoto op mijn Facebook-profiel. Een foto van een stad bij ondergaande zon, met daarop de tekst uit de Bergrede: ‘Gelukkig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten’. Het was een reactie op de gebeurtenissen van de dag ervoor, toen in Amerika een groep mensen het parlement binnendrong en in wilde grijpen. Ik had dat een week later … Lees verder Gelukkig zijn de zachtmoedigen
Mag ik jullie voorstellen aan mijn nieuwe favoriete woord? Vandaag las ik het in een boek *). Het stond in een citaat van een niet zo taalkundig onderlegd persoon die er waarschijnlijk iets anders mee bedoelde. Althans, dat denk ik, maar misschien vergis ik me wel en wist hij precies wat hij schreef. Ik omschrijf belachgeluk als het aangename gevoel dat niemand anders begrijpt. Iets … Lees verder Belachgeluk
Een vrouw overdenkt haar leven vlak voordat ze een ingrijpend besluit neemt. Lees verder Kieskeuriger dan God
Het is 18 juni en ik word wakker met ontbijt op bed, gezang en felicitaties van mijn gezin. Ik ben jarig! En niet zomaar een verjaardag, vandaag word ik vijftig. Lees verder De kunst van het ouder worden
Gisteravond, een uur of tien. De locatie is restaurant Hudson, waar onze dochters al een paar jaar werken en waar een geweldig feest bezig is. De dansmuziek gaat aan. Wij stappen de vloer op en openen de dans met een chachacha. Perfect? Verre van dat. Daar gaat het ook niet om. We doen het en dat is het belangrijkste. Ik zag de foto hierboven vandaag … Lees verder Dans alsof niemand toekijkt
Leef alsof het je laatste dag is… Dat is waar we het gisteren in de kerk over hadden. En ja, het liedje met deze tekst kwam ook langs (waardoor het sindsdien bij alle toehoorders in het hoofd zit). Maar we stonden toch iets langer stil bij wat Jezus erover zegt in Lucas 17 en 18. Daar staat een heleboel dat je zou kunnen samenvatten met: … Lees verder Leef alsof het je laatste dag is…
Goedenavond, we zijn in een ander lokaal, hier hangt zo’n apparaat, een digibord. Ja, achterin hangen ook nog ouderwetse schoolborden, dat zie je niet veel meer, behalve dan de wiskundedocent hier aan de overkant die heeft geen digibord, dat weigert hij. Ja, want het is toch zijn lokaal hè, zegt hij. En wiskunde is een vak waarbij je tijdens het schrijven eigenlijk lesgeeft dus.Nou, en … Lees verder Ouderavond
eens droomde ik over mijn levensdagen;
een wandeling met Jezus langs het strand… Lees verder Voetafdruk
John Lapré vroeg mij of ik een gedicht wilde schrijven over het thema ‘Een kerk die knielt’. Ik voel me zeer vereerd dat hij het achterin zijn nieuwste boek heeft opgenomen. Lees verder Het ongedwongen ritme van genade