Wat zeg je tegen je collega’s in je laatste teamvergadering? Wat zou je willen dat ze onthouden? Met die vraag liep ik gisteren rond. Na 11,5 jaar Agape en ruim 10 jaar leidersvergaderingen (ik heb ze niet geteld, maar het moeten er meer dan honderd zijn geweest!) is morgen mijn laatste officiële dag als directeur van Agape. Het voelde dus best vreemd om voor de laatste … Lees verder De laatste dag (bijna)
Mijn goede vriend en collega Henk Veltman werkte in de jaren 80 en 90 voor Agapè in Suriname. Hij ontwikkelde een prachtig plan voor 1000 filmvertoningen van de bekende Jesusfilm. Een effectieve evangelisatiemethode, want de ervaring elders had inmiddels geleerd dat er na elke vertoning vele mensen tot geloof kwamen. Bij de première was Jesusfilm-directeur Paul Eshleman aanwezig. Op de terugweg van de eerste vertoning … Lees verder Waar zijn je discipelen?
Hoe praat je een weekend lang met 60 studenten over de hemel? Dat was de vraag waar ik afgelopen week voor stond, op uitnodiging van StudentLife. We hebben het maar gewoon gedaan, en het was geweldig. Dat vond ik, en aan het bedankkaartje te lezen was dat wederzijds – ze zijn me eeuwig dankbaar, las ik. Wil je wat meebeleven? Kijk dan onderstaand filmpje en lees … Lees verder Beelden van de hemel
Leesinstructie: zet bij het lezen van deze column track nummer 6 op van de prachtige WaaromKerst-cd: O come, O come Emmanuel… Net als alle andere ouders zingen mijn vrouw en ik graag kerstliedjes met onze kinderen. Natuurlijk wel in de juiste tijd van het jaar en met liedjes die zich daar goed voor lenen. Met dit lied – of in ieder geval, met deze versie … Lees verder Kerst in vier woordjes
Daar zit ik dan weer, op een hotelkamer. Na Zürich en Waterloo (Canada) is dit de derde trip op rij. Deze week in Spanje, Malaga om precies te zijn. Ik hoor je al denken: zo zo. Of: moet dat nou? Ik kan je verzekeren dat al dat soort gedachten ook door mijn hoofd zijn gegaan voordat ik aan deze marathon begon. Waar is dit allemaal goed voor?
Alles leek perfect geregeld. Door een gelukkige samenloop van omstandigheden kon ik samen met een collega een weekend naar Sint-Petersburg.
Op 11 december 2012 plaatste ik een bericht: Het gaat even niet. Daarin vertelde ik van mijn overspannenheid. Inmiddels zijn we vier maanden en een heel proces verder. Het goede nieuws is dat ik al weer een paar weken volledig werk en dat ik sinds deze week ook weer de eindverantwoordelijkheid voor Agapè heb overgenomen van collega Henk Veltman (die samen met Tiny een standbeeld verdient voor de wijze waarop ze de verantwoordelijkheid hebben opgepakt deze periode!).
Zoals gezegd: we zijn een heel proces verder. Een proces van ontstressen, relaxen, genieten – met de opdracht me daar niet schuldig over te voelen. Een proces van graven en zoeken, ontdekken, vragen stellen aan mezelf. Van lichamelijk herstel en werken aan fitheid. Van tijd met gezin en stoeien met God. Van nieuwe creativiteit en nadenken over mijn talenten en ‘motiverende omstandigheden’. En van nog heel veel andere dingen waar me de woorden even niet voor te binnen schieten.
Er was eens een land hier niet ver vandaan, dat werd bestuurd door een Koningin. Zij regeerde met vaste hand. Kaarsrecht, zonder wijken, deed zij haar taak. Generatie na generatie werd groot tijdens haar bewind en voer daar wel onder. En al waren de mensen in het land soms een beetje opstandig, zij was er altijd. Gebeurde er een ramp, dan stond ze als eerste klaar om te troosten. Kregen haar ministers ruzie, dan suste ze dat achter gesloten deuren. En met Kerst en op haar verjaardag sprak ze het volk toe met wijze woorden: over recht, barmhartigheid en saamhorigheid. Want de Koningin hield van de mensen. En de mensen hielden van de Koningin.
Hij is er, Franciscus I. De nieuwe paus. En de verwachtingen zijn nu al hooggespannen. De manier waarop hij zich presenteerde was uniek: met een gewoon ‘Goedenavond, broeders en zusters’, een grapje en het Onze Vader. Een Jezuiet met een sober imago en een indrukwekkende staat van dienst. Jorge Mario Bergoglio koos ervoor zich te vernoemen naar (waarschijnlijk) de 13e-eeuwse monnik / heilige Franciscus van … Lees verder Wat Franciscus bedoelt te zeggen
Dinsdag 26 februari. Plaats van handeling: ALMA 1, de mensa van de Katholieke Universiteit Leuven. Twee jonge, frisse Vlaamse studenten zitten aan een tafeltje. Miranda en ik schuiven aan en vragen of ze zin en tijd hebben in een gesprekje. Dat hebben ze wel. Miranda legt een stapel foto’s op tafel en vraagt ze er drie uit te pikken die hun leven op dit moment typeren. … Lees verder Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde