Gisteravond, een uur of tien. De locatie is restaurant Hudson, waar onze dochters al een paar jaar werken en waar een geweldig feest bezig is. De dansmuziek gaat aan. Wij stappen de vloer op en openen de dans met een chachacha. Perfect? Verre van dat. Daar gaat het ook niet om. We doen het en dat is het belangrijkste. Ik zag de foto hierboven vandaag … Lees verder Dans alsof niemand toekijkt
“Waarop lijkt het koninkrijk van God en waarmee zal ik het vergelijken?’ – Lukas 13:18 VERVAL Een oude kerk, ergens in het midden van het land. Te mooi om plat te gooien maar te lelijk voor de toeristische foldertjes. Daar, achterin, tegen de muur, staat ’ie. De piano – althans, de restanten ervan. Meer dan vijftig jaar heeft hij dienst gedaan. Gemaakt om te aanbidden … Lees verder De piano (een parabel)
Er was eens een volk dat door de woestijn trok, op weg naar een land dat hun beloofd was. Op zekere dag zetten ze hun tentenkamp op langs de Jordaan in de vlakte van Moab. De koning van Moab en zijn volk waren erg bang voor het nomadenvolk, vooral omdat het zo groot was. Toen overlegde de koning met de leiders van het land ten … Lees verder De ezel van Bileam
Een van de weinige dingen die ik van Algerije kende was de film ‘Des Hommes et des Dieux‘. Een slowmovie, in het Frans gesproken, over een klooster in het Atlasgebergte waar Franse monniken zich geconfronteerd zien met de burgeroorlog. Moslimextremisten hebben het op hen gemunt en zo komen ze voor het dilemma te staan: weggaan voor hun eigen veiligheid, of trouw blijven aan hun roeping … Lees verder Van goden en mensen
De regen klettert op onze paraplu’s. We staan op het dak van een oud gebouw en kijken uit over de hoofdstad. De zware wolken vormen een schitterend decor voor deze stad aan de kust. We maken een rondleiding door de kasbah, de oude stad. Het massatoerisme is hier nog niet doorgedrongen. Een man trekt een gasfles over de steile trappen. Mannen in djellaba’s lopen rustig … Lees verder Een wonderlijke trip
Het terrein is vredig, de lanen breed en groen, de gebouwen oud maar onderhouden. In keurige groepen, gesorteerd op taal, vormen duizenden mensen een lang lint over Auschwitz I. In de gebouwen hangen foto’s, liggen achtergebleven spullen, staan britsen. De gidsen praten in neutrale toon over de verschrikkingen. Die man daar op de foto, die de mensen scheidde bij aankomst, dat was een arts die … Lees verder Roadtrip: Auschwitz-Birkenau
Op verzoek van Groei Magazine (www.groeimagazine.nl) schreef ik een stukje over vrijheid en vrijblijvendheid in de kerk. Lees verder Vrij om te verbinden
Het zal een jaar of vijfentwintig geleden zijn dat ik met een vriend in Rome was. Een stad die zijn naam leende aan het grootste en machtigste Rijk dat de wereld ooit gekend heeft. Wij vergaapten ons aan het Colosseum en liepen een paar passen op de Via Appia Antica, de roemruchte snelweg die een van de pijlers van het langdurige ‘succes’ van het Rijk bleek te zijn. Via die route konden militairen snel verplaatst en bevoorraad worden, waardoor Rome haar greep behield. Een fascinerende gedachte om duizenden jaren later op diezelfde weg te lopen.
Het was in maart van dit jaar dat het tienjaarlijke rapport ‘God in Nederland‘ uitkwam, waaruit blijkt dat er nóg minder mensen geloven en nóg minder mensen naar de kerk gaan dan we al dachten. Het was ook in maart dat ik het nogal bijzondere ‘Boek van Wonderlijke Nieuwe Dingen‘ van Michel Faber las. En vlak daarna sprak ik op de jaarlijkse conferentie van Rafael … Lees verder Gods missie: robuust en kwetsbaar
Zojuist las ik het nieuws van de zelfmoord van Antonie Kamerling. Het schokte me, net zoals vrijwel iedereen die het hoort. Ik moest direct denken aan de website www.ik-wil-dood.nl die is gemaakt naar aanleiding van de problemen van depressie en zelfmoord. De site wijst naar de uitweg uit die negatieve spiraal door geloof in Jezus Christus. Een linkje naar die site via Twitter leverde een … Lees verder Zelfmoord en God
