Ach wee! riep plots de schezel uit
Ik voel mij net een mezelmuit
die op het rees staat te bekleren
Waarom verdwees mij toch de kluit?
Dat is om broggels te feleren,
sprak luid en duidelijk de wuid
Laat je door hachjes niet verkeren,
die driggen ‘s nachts hun polken uit.
De schossel hoorde dat en dacht:
Ik zal ze immer gloos ontwalen
met bluis en naard in kroppe vlacht
Zo ging de wuid de schezel tralen
en swiep de schossel van de nacht
om nooit, nee, nooit meer broeg te bralen!
(foto: DemiurgusDreams by Evgeny Hontor)
