Dit is mijn lichaam. Lang geleden werd het gebroken en geheeld en als nieuw leven uitgedeeld aan allen die mijn naam beleden. Nu heeft het talloos vele leden – handen en voeten wereldwijd en duizend armen uitgespreid een vat vol tegenstrijdigheden. Want zoveel hoofden, zoveel zinnen Hier rekkelijk en daar precies, Dan is het buiten, dan weer binnen, waardoor soms ‘samen’ ver … Lees verder Dit is mijn lichaam
Op verzoek van Groei Magazine (www.groeimagazine.nl) schreef ik een stukje over vrijheid en vrijblijvendheid in de kerk. Lees verder Vrij om te verbinden
Sonnet voor IDEAZ Magazine, geïnspireerd door de Kerkproeverij. Lees verder Welkom
Gisteren vierden we Pasen op de basisschool van onze jongste. Een vrolijke gebeurtenis met liedjes, verhalen en toneelstukjes.
De juf ging op het podium zitten in een grote stoel. Een groep kinderen (vier, vijf, zes jaar oud) ging om haar heen zitten. Ze opende het boek en begon te lezen. Een verhaal van Opa Knoest, over Pasen uiteraard. Opa’s kleinkinderen Rik en Renske gaan bij hem logeren voor Pasen. Lees verder “Aanstootgevend”
Een stroom van radeloze vragen komt van de vrouw die voor me staat. Haar ogen zijn een echo van het kwaad dat alle hoop heeft stukgeslagen. Hoe kun je vrede in je hart najagen als niet een vijand maar een vriend verraadt? O grote God, dat zoveel leed bestaat! Geen mens zou dat toch mogen dragen. Dan zie ik haar nog even wenken als ik … Lees verder Geloof, hoop en liefde
Het zal een jaar of vijfentwintig geleden zijn dat ik met een vriend in Rome was. Een stad die zijn naam leende aan het grootste en machtigste Rijk dat de wereld ooit gekend heeft. Wij vergaapten ons aan het Colosseum en liepen een paar passen op de Via Appia Antica, de roemruchte snelweg die een van de pijlers van het langdurige ‘succes’ van het Rijk bleek te zijn. Via die route konden militairen snel verplaatst en bevoorraad worden, waardoor Rome haar greep behield. Een fascinerende gedachte om duizenden jaren later op diezelfde weg te lopen.
Geen mens kan hier zijn wil opleggen – de baas is niemand in dit land, daar zijn wij fel tegen gekant; allergisch, zou je kunnen zeggen. Discussie! Inspraak! Overleggen! Wij pikken niets van hogerhand! Wij leunen op gezond verstand. Geen leider zal ons iets gezeggen. Maar wie Gods woorden heel goed leest ziet achter die rebelse geest een kudde om een herder vragen. Zo lijdt … Lees verder Het platte land
De God van Nederland is dood. Hij is misbruikt, verwaarloosd, doodgezwegen, aan ‘t spit van ons gelijk geregen. Er wordt gedobbeld om zijn erfenis. De leegte heeft, bij Zijn ontstentenis, de macht in heel het land gekregen en rust niet tot de laatste zegen als bloemenpluisje weggeblazen is. Maar als God dood is, staat Hij ook weer op. Dan staan er duizend bloemen in de … Lees verder God in Nederland
Het was in maart van dit jaar dat het tienjaarlijke rapport ‘God in Nederland‘ uitkwam, waaruit blijkt dat er nóg minder mensen geloven en nóg minder mensen naar de kerk gaan dan we al dachten. Het was ook in maart dat ik het nogal bijzondere ‘Boek van Wonderlijke Nieuwe Dingen‘ van Michel Faber las. En vlak daarna sprak ik op de jaarlijkse conferentie van Rafael … Lees verder Gods missie: robuust en kwetsbaar
Ze zijn overal. Op je werk, op school, in je familie, in de sportschool, in de kerk, op Facebook en Twitter. Of misschien moet ik wel zeggen: jij bent overal, of: wij zijn overal. Want misschien heeft ieder mens er wel mee te maken: neerslachtigheid en depressiviteit. Vaak onzichtbaar, nog vaker onbesproken. Ik sprak er wel over, gisteren bij ons in de kerk. Vooraf postte ik … Lees verder Lucht en leegte
