John Lapré vroeg mij of ik een gedicht wilde schrijven over het thema ‘Een kerk die knielt’. Ik voel me zeer vereerd dat hij het achterin zijn nieuwste boek heeft opgenomen. Lees verder Het ongedwongen ritme van genade
En toen opeens was het gedaan. Daar lag je plat op de grond, onpeilbaar diep je pijn net stond je nog onfeilbaar sterk te zijn een steun voor iedereen! Althans, dat dacht je. Nu hebben lucht en leegte je omvangen Je huilt. Wat wil je graag weer dat je wilt – je dorst naar honger die weer wordt gestild verlangen dat je hart weer kan … Lees verder Ongedwongen
Vandaag hoorde ik van het overlijden van Brennan Manning. Meerdere mensen maakten er melding van. Grappig om te zien hoe een in Nederland relatief onbekende Amerikaan toch veel invloed heeft gehad in ons kleine landje. Ik leerde hem kennen via het boek The Ragamuffin Gospel, vertaald als Het Zwerversevangelie. Het woordje ‘zwerver’ doet niet helemaal recht aan de term ragamuffin. Een ragamuffin is meer – of juist minder – dan een zwerver. Google Vertalen geeft als mogelijkheden: een schooier, schoffie, schobbejak, smeerlap. En dat is precies wat Manning bedoelde. De introductie van dat boek laat daar geen misverstand over bestaan, en daarom de moeite waard om hier te citeren. En als deze blog als resultaat heeft dat er één iemand meer is die zijn boek wil gaan lezen dan ben ik tevreden…
De ogen van de natie zijn deze dagen gericht op mijn woonplaats Almere. Dat werd eens tijd ook, want er is genoeg moois over te zeggen. Jammer alleen dat de aanleiding niet zo mooi is. De mogelijke (aanstaande?) eerste overwinning van de PVV op lokaal niveau zou zich hier en/of in Den Haag kunnen voltrekken. Tja, de PVV. Op het lokale verkiezingsfoldertje staan de foto … Lees verder De geest van angst