Precies een maand geleden veranderde ik de headerfoto op mijn Facebook-profiel. Een foto van een stad bij ondergaande zon, met daarop de tekst uit de Bergrede: ‘Gelukkig zijn de zachtmoedigen, want zij zullen het land bezitten’. Het was een reactie op de gebeurtenissen van de dag ervoor, toen in Amerika een groep mensen het parlement binnendrong en in wilde grijpen. Ik had dat een week later … Lees verder Gelukkig zijn de zachtmoedigen
In deze laatste dagsluiter neem ik afscheid van jullie met een kerstgedachte. En daarvoor gaan we eerst een paar jaar terug in de tijd, toen ik nog studeerde en de trein van Rotterdam naar Dordrecht nog bovenlangs reed. Ik nam die trein vaak, op weg naar mijn vriendinnetje. En vlakbij station Blaak zag ik dan dat kantoorgebouw met daarop de regel uit een gedicht van … Lees verder Dagsluiter #5: Weerloos
Ze zijn overal. Op je werk, op school, in je familie, in de sportschool, in de kerk, op Facebook en Twitter. Of misschien moet ik wel zeggen: jij bent overal, of: wij zijn overal. Want misschien heeft ieder mens er wel mee te maken: neerslachtigheid en depressiviteit. Vaak onzichtbaar, nog vaker onbesproken. Ik sprak er wel over, gisteren bij ons in de kerk. Vooraf postte ik … Lees verder Lucht en leegte
“Dit is de paradox: je kunt de vernedering van Jezus niet heilig maken.” Een stuk over de Passion en het lijden. Lees verder Glamourlijden
Deze weken hebben we in onze kleine maar fijne kerk een miniserie over… de kerk. Onder de noemer ‘De gemeente als…’ bespreken we verschillende metaforen die in de bijbel worden gebruikt voor de kerk. Die wordt daarin onder andere vergeleken met een lichaam, een familie, een kudde en zelfs een bruid. (Dat laatste vind ik nog steeds erg cryptisch, al heb ik er al heel wat over gehoord.)
Nu las ik toevallig deze blog van collega Wouter waarin hij de scherpe stelling neerzet dat iedere kerk die niet belijdt dat Jezus Heer is, haar bestaansrecht heeft verloren.
U hebt mij onder in de kuil gelegd,
in het duister van de diepte.
Uw toorn drukt zwaar op mij,
uw golven slaan over mij heen.
Bekenden hebt u van mij vervreemd,
afgrijzen roep ik bij hen op,
ik ben ingesloten en zie geen uitweg meer. […]
Mijn beste vrienden hebt u van mij vervreemd,
mijn enige metgezel is de duisternis.
(uit Psalm 88 NBV)
Vorige week stond ik in de kerker onder ‘het huis van de hogepriester’ in Jeruzalem terwijl deze psalm werd voorgelezen. Ik had me nooit gerealiseerd dat er een halve nacht zat tussen het verhoor van Jezus door hogepriester Kajafas en de voorgeleiding voor Pilatus, en dat Jezus deze waarschijnlijk in de kerker onder dat huis had doorgebracht. Nog minder had ik gedacht aan psalm 88, een psalm van het genre dat ik niet dagelijks lees.
Preken heb je in allerlei soorten en maten. Aan de ene kant – zeg maar de streng-gereformeerde – heb je de aloude hel-en-verdoemenis preken. Ze benadrukken dingen als de slechtheid en zondigheid van de mens en waarschuwen voor het naderend oordeel. Of die aanpak effectief is hangt af van wat de spreker ermee wil bereiken. Een schuldgevoel aanpraten? Dat werkt wel. Maar of je mensen … Lees verder Positief verontrustend
Gisteren (5 april 2012) was The Passion in Rotterdam, live uitgezonden op Nederland 1. Een geweldig spektakel waarbij het lijdensverhaal van Jezus op eigentijdse wijze wordt verteld. Ik heb het nog niet gezien, maar als het enigszins lijkt op vorig jaar dan moet het heel goed zijn geweest. De teneur op de social media wijst wel in die richting. The Passion: in gewoon Nederlands is … Lees verder Passie
In mijn blogje over Avatar van vorige week ging het over de ‘redemptive analogy’ van iemand die incarneert in een andere wereld om die te redden. Nog wat verder denkend en pratend zagen we nog een boeiende lijn in de film. (Credits trouwens naar Mira – zij gaf de aanzet ervoor!) In Avatar wordt over de aliens gezegd dat het mens-machine-wezens zijn. Aan het begin … Lees verder Avatar 3D – Mens 4D