John Lapré vroeg mij of ik een gedicht wilde schrijven over het thema ‘Een kerk die knielt’. Ik voel me zeer vereerd dat hij het achterin zijn nieuwste boek heeft opgenomen. Lees verder Het ongedwongen ritme van genade
En toen opeens was het gedaan. Daar lag je plat op de grond, onpeilbaar diep je pijn net stond je nog onfeilbaar sterk te zijn een steun voor iedereen! Althans, dat dacht je. Nu hebben lucht en leegte je omvangen Je huilt. Wat wil je graag weer dat je wilt – je dorst naar honger die weer wordt gestild verlangen dat je hart weer kan … Lees verder Ongedwongen
Sonnet voor IDEAZ Magazine, geïnspireerd door de Kerkproeverij. Lees verder Welkom
Een stroom van radeloze vragen komt van de vrouw die voor me staat. Haar ogen zijn een echo van het kwaad dat alle hoop heeft stukgeslagen. Hoe kun je vrede in je hart najagen als niet een vijand maar een vriend verraadt? O grote God, dat zoveel leed bestaat! Geen mens zou dat toch mogen dragen. Dan zie ik haar nog even wenken als ik … Lees verder Geloof, hoop en liefde
Geen mens kan hier zijn wil opleggen – de baas is niemand in dit land, daar zijn wij fel tegen gekant; allergisch, zou je kunnen zeggen. Discussie! Inspraak! Overleggen! Wij pikken niets van hogerhand! Wij leunen op gezond verstand. Geen leider zal ons iets gezeggen. Maar wie Gods woorden heel goed leest ziet achter die rebelse geest een kudde om een herder vragen. Zo lijdt … Lees verder Het platte land
De God van Nederland is dood. Hij is misbruikt, verwaarloosd, doodgezwegen, aan ‘t spit van ons gelijk geregen. Er wordt gedobbeld om zijn erfenis. De leegte heeft, bij Zijn ontstentenis, de macht in heel het land gekregen en rust niet tot de laatste zegen als bloemenpluisje weggeblazen is. Maar als God dood is, staat Hij ook weer op. Dan staan er duizend bloemen in de … Lees verder God in Nederland
De tijd staat even stil vandaag. Ik sta ernaast en zie Gods handschrift in het water. Voor even denk ik niet aan later – volkomen stilte, rustig, ongehaast. Ik lees en kijk en luister, ben verbaasd wat deze stille tijd aan mij wil leren. Ik koester deze dag des Heren waarop nog steeds de wereld woedend raast maar macht niet wint van … Lees verder Psalm 2 – een sonnet
Bij de eerste verjaardag van de vermissing van de MH370 Ze noemt hem elke dag in haar gebeden, En kijkt nog dikwijls bij de gate Hoewel ze echt wel beter weet Dat hij er niet meer is. Heeft hij geleden? Kon hij zijn laatste uur besteden Als held die voor de mensen streed Of wist hij niet meer wat hij deed, Is hij de dood … Lees verder Gebed voor een pilotenvrouw
